Kendin Yap…

DIY diye bir akım var bilirsiniz. Açılımı “Do it yourself” olan bu akım, bir şeyleri kendin yap manasına geliyor; bu her ne olursa. Kendii becerine, hayal gücüne, yöneldiğin alana bağlı. Ayrıca böylece artık maddelerin de çoğunu değerlendirmiş oluyorsun. Bazı kadınlar müthiş işler başarıyorlar, insan hayranlıkla izliyor doğrusu. Eskimiş bir kıyafetten çocuğuna etek-elbise yapanlar, hadi o olmadı oyuncak bebeklere elbiseler dikenler, keçeden binbir çeşit harika ürünler çıkaranlar, plastik şişe, karton rulo gibi atık eşyalardan geri dönüşüm harikası ortaya çıkaranlar…

“Çocuklarla nitelikli zaman geçirmek” ve “kapitalizmin tuzağına düşmeden az eşya,az oyuncak almak” kavramlarının ikisini birleştirince de ortaya DIY çıkmıyor mu sizce de? Çocuklarımızla etkinlik yapalım ama ne yapalım sorusunu sıkça soruyoruz. Çeşit çeşit etkinlik malzemeleri satılıyor dükkanlarda: Renkli simli şöniller, irili ufaklı ponponlar, çeşit çeşit boncuklar, keçeler, evalar vs… Bunların hepsini almak işin kolay tarafı da, ne tür etkinlikler yapacağını bulmak zor. Ben de bu konuda sıkça soru alıyorum ama bu postun devamında bunun tatmin edici bir cevabını alamayacaksınız malesef. Çünkü hayal gücü ve el becerisi konusunda sınıfta kalmış bir anne olarak, ben de bu manada zorluk çekiyorum, ama yalnız olmadığımı biliyorum . İşte bu sıkıntıları çeken annelere diyorum ki, iyi ki internet var, google var. El becerimiz çok gelişmiş olmasa da yapabileceğimiz daha basit etkinlikler var. Aslında bu yazı ile amacım, yapabileceğimiz etkinliklere örnek vermek değil, neden böyle bir şey yapmamız gerektiği üzerine konuşmak…

Çocukla birlikte bir şeyler yapıyor olmanın olumlu pek çok tarafı var. Çünkü bu durum çocukta şöyle pozitif düşüncelere sebebiyet veriyor.

• Ben güzel şeyler başarabiliyor, emek verdiğimde ortaya çok güzel şeyler çıkarabiliyorum. (kendine güven ve saygı)
• Annem bana değer veriyor ve benimle birlikte bir şeyler yapıyor, zaman ve emek harcıyor.(güvenli bağlanma)
• Her şeyi satın almak zorunda değiliz, elimizden geldiğince yapabileceğimiz şeyler olacak, bunları parayla almaktansa yapmayı deneyelim.(üretimin içerisinde yer alma, tüketim çılgınlığına kapılmama)
• Emek vererek yaptıysam onu korumalıyım, zarar gelmemesi için çok iyi muhafaza etmeliyim. (Eşyaya saygı ve eşya ile arasında sağlıklı ilişki kurma)

Çocukta yer eden bu duygu ve düşünceler elbette çoğaltılabilir. Bunlara ek olarak, çocuğun ileride hatırlayacağı çok güzel anılar olması da büyük bir artı bana kalırsa. Çocuğu okulsuz olan annelerin daha çok arayış içerisinde olduğunu görüyorum ki aslında 5.5 yaş okulsuz annesi olarak çok iyi anlıyorum. Fakat çocuğu anaokuluna giden ebeveynlerin de bu konulara duyarsız kalmaması gerekiyor. Çocuk nasılsa okulda etkinlik, aktivite yapıyor, arkadaşlarıyla oynuyor diye düşünülerek, o dönem çocukların evde daha çok ihmal edildiklerini düşünüyorum.

Okullu olsun olmasın bütün çocukların yukarıda saydığım hisleri zaman zaman hissetmeleri gerektiği kanısındayım. Benim el becerim sıfır diyorsanız bile denemenizi öneririm. Çünkü internette ararken karşılaştığınız görsellerin çok uzağında ürünler ortaya çıkarsanız bile emin olun o, çocuk için çok kıymetli olacak. Misal, ben bir gün şu yanda gördüğünüz pet şişeden beşik yapımına rastladım ve ortanca çiçeği için yapmak istedim. Yaptığımız beşik güzel oldu ama tabi buna bu kadar benzemedi. Fakat evdeki diğer beşikleri açık ara solladı, ev gezmelerine götürülen, bebeklerin içinde sallandığı yegane beşik olup, diğerleri hemen unutuldu.

Sonra bir gün, kartondan trafik yolu yapıyorlar ya hani, onlara rastladım, resim çizimi ilkokuldaki o ev,dere,bahçe üçlüsünden öteye gidemeyen bir insan olarak, google’dan park, cami çizimine bakarak bir mahalle ortaya çıkardık. Keçeleri, evaları aldık geldik ama bunlarla ne yapılır bilemedik,  el becerisi çocukken zincir atmaktan ileriye gidemeyen biri olarak yine internete danışıp, kendi kapasiteme göre örnekler çıkardım.

Yani gerçekten de el becerim yok diye düşünmeyin(hem belki kendinize karşı önyargılısınızdır), çocuğunuzla yapabileceğiniz böyle müthiş etkinlikleri kaçırmayın. Büyüdüklerinde okullarda el işi derslerinde (öyle bi ders kaldı mı ki) ya da Bilgi Evleri, İsmek gibi kurslarda yapmaya başladıklarında bu güzel anılarda sizin yerinize başkalarını hatırlayacaklar. Bir anne olarak, şahsen ben bunu istemezdim…